lektory on-line

Krzyżacy - Strona 94

Zbyszko siadł, wsparł łokcie na kolanach i pochylił głowę tak, że włosy całkiem mu
pokryły oblicze. Stary wpatrywał się w niego przez czas długi, wreszcie począł z cicha
wołać:
- Zbyszku! Zbyszku!
Chłopak podniósł twarz raczej rozdrażnioną i pełną chłodnej zawziętości niż zbolałą.
- A co?
- Słuchajże pilnie, bom może co i znalazł.
To rzekłszy, przysunął się blisko i począł prawie szeptać:
- Słyszałeś ty o księciu Witoldzie, jako drzewiej, uwięzion przez dzisiejszego naszego
króla w Krewie, wyszedł z więzienia w niewieścim przebraniu. Niewiasta tu żadna za ciebie
nie ostanie, ale bierz mój kubrak, bierz kaptur i wychodź - rozumiesz. A nuż się nie
postrzegą. I pewno. Za drzwiami ciemno. W oczy nie będą ci świecić. Widzieli mnie
wczoraj, jakom wychodził, i żaden ani spojrzał. Cicho bądź i słuchaj: znajdą mnie jutro
-i co? Utną mi głowę? To ci im będzie pociecha, kiedy mnie i tak za dwie lub trzy
niedziele śmierć pisana. A ty, jak stąd wyjdziesz, siadaj na konia i prosto do kniazia
Witolda ruszaj. Przypomnisz mu się, pokłonisz, to cię przyjmie i będzie ci u niego jak u
Pana Boga za piecem. Tu ludzie gadają, że wojska kniaziowe zniesione przez Tatarów. Nie
wiadomo, czy prawda, ale może być, bo nieboszczka królowa tak prorokowała. Jeśli prawda,
to tym bardziej będzie kniaź rycerzy potrzebował i rad cię obaczy. Ty zasię trzymaj się
go, bo nie masz na świecie lepszej służby. Przegra-li inszy król wojnę, to już po nim, a
w kniaziu Witoldzie taka obrotność, że po przegranej jeszcze się czyni potężniejszy. I
hojny jest, a naszych miłuje okrutnie. Powiedz mu wszystko, jako było. Powiedz, żeś
chciał na Tatary z nim iść, aleś nie mógł, boś w wieży siedział. Bóg da, że cię obdarzy
ziemią, chłopami -i rycerzem będzie cię pasował, i do króla się za tobą wstawi. Dobry to
orędownik - obaczysz! - co?
Zbyszko słuchał w milczeniu, Maćko zaś jakby podniecony własnymi słowami mówił dalej:
- Nie ginąć tobie za młodu, ale do Bogdańca wracać. A jak wrócisz, zaraz masz żonę brać,
żeby nasz ród nie zginął. Dopiero jak dzieci napłodzisz, możesz Lichtensteina na śmierć
pozwać, ale przedtem waruj mi się od szukania pomsty, bo nużby cię postrzelili gdzie w
Prusach tak jako mnie - toby już nie było nijakiej rady. Bierzże teraz kubrak, bierz
kaptur i ruszaj w imię Boże.
To rzekłszy, Maćko wstał i począł się rozdziewać - lecz Zbyszko podniósł się także,
zatrzymał go i rzekł:
- Nie uczynię ja tego, czego ode mnie chcecie, tak mi pomagaj Bóg i Święty Krzyż.
- Czemu? - spytał ze zdumieniem Maćko.
- Bo nie uczyniÄ™.
A Maćko aż pobladł ze wzruszenia i gniewu.
- Bogdajeś ty się był nie rodził.
- Mówiliście już kasztelanowi - rzekł Zbyszko - iże swoją głowę za moją oddajecie.
Nasi Partnerzy/Sponsorzy: Wartościowe Virtualmedia strony internetowe, Portal farmeceutyczny najlepszy i polecany portal farmaceutyczny,
Opinie o ośrodkach nauki jazy www.naukaprawojazdy.pl, Sprawdzony email marketing, Alfabud, Najlepsze okna drewniane Warszawa w Warszawie.

Valid XHTML 1.0 Transitional