lektory on-line

Potop - Henryk Sienkiewicz - Strona 891

w paroksyzmie febry.
?Ale i z tych srogich terminów mocą Królowej Anielskiej wyratowan, do nas na Śląsk się
udał i w powrocie naszym do miłej ojczyzny, gdy zdradliwy nieprzyjaciel zasadzkę nam
nagotował, pomieniony chorąży orszański samoczwart tylko na całą potęgę nieprzyjacielską
się rzucił, osobę naszą ratując. Tam posieczon i rapierami skłuty, do pół boków we krwi
własnej rycerskiej się pławiąc, z pobojowiska jako bez duszy był podniesion..."
Oleńka obie ręce przyłożyła do skroni i podniósłszy głowę, poczęła łowić w spieczone usta
powietrze. Z piersi jej wychodził jęk:
- Boże! Boże! Boże!
I znów zabrzmiał głos księdza, także coraz bardziej wzruszony:
?A gdy staraniem naszym do zdrowia przyszedł i wtedy nie spoczął, ale dalsze wojny
odprawował, z chwałą niezmierną stawając w każdej potrzebie, za wzór rycerstwu przez
hetmanów obojga narodów podawany, aż do szczęśliwego zdobycia Warszawy, po którym do Prus
pod przybranym nazwiskiem Babinicza był wyprawiony..."
Gdy to imię zabrzmiało w kościele, gwar ludzki zmienił się jakoby w szmer fali. Więc
Babinicz to on?! Więc ów pogromca Szwedów, zbawca Wołmontowicz, zwycięzca w tylu bitwach
to Kmicic?!... Szum wzmagał się coraz bardziej, tłumy poczęły cisnąć się ku ołtarzowi,
aby go widzieć Iepiej.
- Boże, błoqosław mu ! Boże, błogosław! - ozwały się setki głosów.
Ksiądz zwrócił się ku ławce i przeżegnał pana Andrzeja, który wsparty ciągle o stallę, do
umarłego niż żywego był podobniejszy, bo dusza wyszła zeń ze szczęścia i uleciała ku
niebiosom.
Po czym kapłan dalej czytał:
?Tamże nieprzyjacielski kraj ogniem i mieczem spustoszył, do wiktorii pod Prostkami
głównie się przyczynił, księcia Bogusława własną ręką obalił i pojmał; następnie do
starostwa naszego. żmudzkiego powołany, jak niezmierne usługi oddał, ile miast i wsiów od
nieprzyjacielskiej ręki uchronił, o tym tamtejsi incolae najlepiej wiedzieć powinni."
- Wiemy! wiemy! wiemy! - grzmiało w całym kościele.
- Uciszcie się -rzekł ksiądz podnosząc pismo królewskie ku górze.
?Przeto my (czytał dalej) rozważywszy wszystkie jego zasługi względem naszego majestatu i
ojczyzny tak niezmierne, że i syn większych ojcu i matce oddać by nie mógł,
postanowiliśmy je w tym liście naszym promulgować, ażeby tak wielkiego kawalera, wiary,
majestatu i Rzeczypospolitej obrońcę nieżyczliwość ludzka dłużej już nie ścigała, lecz
aby przynależną cnotliwym chwałą i powszechną miłością okryty chodził. Nim zaś sejm
następny, chęci te nasze potwierdzając, wszelką zmazę z niego zdejmie, i nim starostwem
upickim, które vacat, nagrodzić go będziem mogli, prosim uprzejmie nam miłych obywatelów
starostwa naszego żmudzkiego, aby te słowa nasze w sercach i umysłach zatrzymali, które
nam sama iustitia, fundamentum regnorum, przesłać, ku ich pamięci, nakazała."
Tu skończył ksiądz i zwróciwszy się do ołtarza, modlić się począł; pan Andrzej zaś uczuł
Nasi Partnerzy/Sponsorzy: Wartościowe Virtualmedia strony internetowe, Portal farmeceutyczny najlepszy i polecany portal farmaceutyczny,
Opinie o ośrodkach nauki jazy www.naukaprawojazdy.pl, Sprawdzony email marketing, Alfabud, Najlepsze okna drewniane Warszawa w Warszawie.

Valid XHTML 1.0 Transitional